Terwijl het overgrote deel van de bevolking dagelijks de eindjes aan elkaar knoopt en politici moord en brand schreeuwen over buitenlandse snoepreisjes van collega’s die nu aan de macht zijn, gaat de bureaucratie van het land gewoon haar eigen weg. Ze werd niet voor niets al in 1969, door een Nederlandse professor, bestempeld als ‘de vierde macht’.
Een sterk staaltje werd de afgelopen week nog geleverd door perschef Clifton Limburg van het Kabinet van de president, die een select gezelschap van – aldus het persbericht – ‘overheidsvoorlichters, vertegenwoordigers van de staatsmedia en mediadeskundigen’ om zich heen had verzameld om zich te presenteren als directeur van het gloednieuwe Nationaal Informatie Instituut (N.I.I.) en het strategisch plan van dit instituut uit de doeken te doen.
Limburg noemde het instituut een ‘centraal orgaan van de overheid, belast met het richting geven, coördineren en communiceren van de overheidsinformatie’ en deelde mee dat de Nationale Voorlichtingsdienst (NVD) daarin was opgegaan. Dat alles in het kader van een ‘gefaseerd transformatieproces’ met als doel de voorlichting zowel op te voeren als te professionaliseren. Er komt een nieuw tv-programma, ‘Richting’ genaamd. ‘Info Act’ blijft en zal, naast de activiteiten van de president en de vicepresident, ook aandacht gaan besteden aan ‘hoogtepunten uit het parlement’. Het instituut krijgt verder een eigen nieuwssite, terwijl een ‘speciale functionaris’ de relaties met de media moet onderhouden.
Clifton Limburg heeft de afgelopen jaren vooral naam gemaakt met het door hem persoonlijk geleide tv-programma Info Act, dat erop gericht was (en is) de huidige president te branden als de voor alle bevolkingsgroepen aanvaardbare opperste leider, die het land tot grote hoogte zou (en nog altijd kan) brengen. In de campagne voor de verkiezingen van twee jaar geleden werden we overspoeld met ‘informatie’ over diens grootse daden, want als de staatszenders STVS, ATV en SRS geen ruimte hadden voor de zoveelste herhaling, werd gewoon ruimte gekocht bij de ‘onafhankelijke’ – lees: commerciële – zenders. Zo zag ik hem tientallen keren, op allerlei plekken en tijdstippen, percelen en huizen uitdelen aan zijn geliefde onderdanen en zijn First Lady Chinese computers op scholen. Limburgs aandeel in de klinkende overwinning van de NDP mag dan ook niet worden onderschat.
Dat de man daar nu eindelijk een cadeautje voor verdient, is niet meer dan logisch – in een volstrekt gepolitiseerde lanti – en dat hij dan met een nieuw stuk overheid op de proppen komt spreekt ook vanzelf, want zo werkt bureaucratie nu eenmaal. Wel verwonderlijk is dat iedereen doet alsof dit de gewoonste zaak van de wereld is. Alsof minister Hoefdraad van financiën de wereld afreist op zoek naar leningen, om dit soort (extra) staatsuitgaven te kunnen doen.
Waar blijft de oppositieleider Chan Santokhi (VHP), die eind maart 2015 in de Nationale Assemblée (DNA) Info Act hekelde als ‘propaganda onder het mom van overheidsvoorlichting op kosten van de belastingbetaler’. Heeft hij dat ingeslikt, toen de nieuwe regering via de begroting van binnenlands zaken (directoraat algemene zaken) DNA trakteerde op een eigen televisiekanaal, zodat volksvertegenwoordigers op hun paasbest nu permanent naar ‘de mensen thuis’ kunnen zwaaien?
En hoe is het mogelijk dat een krant als de Ware Tijd, eerst anoniem op 31 mei en vervolgens met een echte verslaggever (Ivan Cairo op 2 juni), braaf noteert wat de directeur van het N.I.I. allemaal te vertellen heeft? Zonder terloops eens te vragen, of hij hiermee soms zijn imperium wil uitbreiden. Of, gewoon, te informeren naar de kosten van zijn instituut.
Misschien klinken woorden als gestroomlijnde en effectieve overheidsvoorlichting sommigen als muziek in de oren. Maar aangezien een vos zijn streken niet verliest, moet je oppassen als die de passie preekt. In ieder geval is het N.I.I. ver te zoeken in het Meerjarenontwikkelingsplan 2017-2021, dat afgelopen maand bij DNA werd ingediend. Dit laatste geldt trouwens ook voor het besef van de plannenmakers dat een werkelijk onafhankelijke en kwalitatief sterke journalistiek van wezenlijk belang is om een rechtsstaat gestalte te geven.
Dus laten we het er – in de huidige politieke constellatie – maar ophouden dat het initiatief van Clifton Limburg vooral bedoeld is om deze regering in het zadel te houden en de kiezers over twee jaar opnieuw een, nog groter, rad voor de ogen te draaien.
