Feuilleton

Langzaam maar zeker plooit zijn lichaam zich naar haar handen. Zijn geest gaat erin mee, zoals het water van de zee komt aanrollen en zich weer terugtrekt. Met af en toe een extra rilling of schok, naargelang de ene plek zich gevoeliger toont dan de andere.

“She’s the hell, man,” liet Marc hem gisteren weten. Alsof hij zijn beste vriend een tip gaf. De vorige keer dat hij hier met een cruiseschip aankwam, was hij vrijgezel en nu heeft hij een vriendin bij zich. Try your luck en denk niet te gauw dat je leven voorbij is, zei hij ook nog.

Zijn gedachten fladderen alle kanten op. Tenzij ze met een hand in de buurt van zijn kruis komt. Dat ze ook zijn billen onder handen nam was geen verrassing, maar toen voor het eerst een hand doordrong in de ruimte ertussen, schoot er een rilling door zijn lijf en … Lees het volledige stuk

De massagetafel is nogal smal. En voelt, onder zijn gewicht, minder stevig aan dan hij zou willen. Maar hij wil niet kinderachtig zijn. Wie a zegt, moet ook b zeggen.   

De aanwijzingen van Marc, de Rotterdammer van de afgelopen avond in het casino,  klopten als een bus. Volg het wandelpad richting Philipsburg en buig mee naar links, waar de promenade langs het strand begint. Op dat punt zou hij een zwart schoolbord moeten zien met een voornaam en woorden als salon, massage of spa èn een pijl naar rechts. 

Inderdaad, er stond Lisa op en het chique pour femmes & hommes. Wie weet had ze wel een man in dienst, dacht hij nog, zodat je kon kiezen. Smaken verschillen en de ene salon zal iets anders in de aanbieding hebben dan de andere. 

Bij de tweede dwarsstraat hing een zelfde soort bord, op een muur gespijkerd. Ongeveer tegelijk trok … Lees het volledige stuk

Dit is de eerste aflevering van een niet eerder gepubliceerd feuilleton van Theo Ruyter, dat – behoudens overmacht – wekelijks op deze site wordt voortgezet tot het verhaal is afgelopen (24/7/2022).

In zijn hele familie was, voor zo ver bekend, nooit iemand de Noordzee overgestoken, laat staan de Atlantische oceaan. Een weekje weg in eigen land was voor hem de sport geworden die nooit verveelde en daar had hij zijn hele gezin in meegesleept. Tot zijn dochter Eva zich, drie jaar na Moeders overlijden, in het hoofd haalde dat hij levenslang had verlangd naar een zalig zonnige cruise in de tropen. 

Door een foutje van de bank in haar voordeel was die plotseling, op een gewone doordeweekse dag, schatrijk geworden. Maar ze had geen idee wat ze ermee aan moest. Dat hadden ze haar thuis niet geleerd. Het liefst was ze het zo gauw mogelijk weer kwijt. Toevallig had … Lees het volledige stuk