Blog post

Als een dief in de nacht heeft een handvol bureaucraten een unieke vorm van samenwerking tussen de publieke omroepen in Nederland en België om zeep geholpen. Alsof ze op het dieptepunt van de coronacrisis, in hun ivoren torens te Hilversum en Brussel, dachten: het klootjesvolk in de diaspora heeft al genoeg aan zijn hoofd, daar komen we wel mee weg. 

Ik heb het over de televisiezender Het Beste van Vlaanderen en Nederland (BVN), een kwart eeuw geleden opgericht door de Nederlandse Publieke Omroep (NPO) en haar evenknie in België de Vlaamse Radio- en Televisieomroep (VRT). Met dag en nacht programma’s van vaak hoge kwaliteit, zonder hinderlijke reclame maar wel met de nodige herkansingen zodat je niets hoefde te missen!

Voor een landverhuizer dan wel nomade van Hollandse bodem met familie en vrienden in België, zoals ik, was de BVN ideaal. Ik heb nog nooit zoveel Nederlandstalige televisie van over de … Lees het volledige stuk

Sinds het tot me is doorgedrongen dat ik besta uit nogal onoverzichtelijk organisch materiaal en chemische verbindingen die buiten mijn vrije wil – voor zover die überhaupt nog bestaat – van alles voor me bekokstoven en nu bovendien bij klaarlichte dag word ingekapseld in een systeem dat 24/7 data verzamelt, verwerkt en verspreidt, laat ik me graag verrassen. 

Zo verscheen op mijn beeldscherm onlangs bij het wegwerken van achterstallige mail, plompverloren en zeer onwillekeurig, het gesprek van een gelauwerde literator (GL) met een aanstormend talent (AT), dat in een Amsterdams theater schijnt te hebben plaatsgevonden als opmaat voor de Boekenweek. Van de een had ik net nog een roman gelezen, de ander zag en hoorde ik voor het eerst, al wist ik dat hij het afgelopen jaar zijn debuut had  gemaakt. Maar de verrassing school vooral in de onderlinge confrontatie van de twee, bien étonnés of zeg maar gerust … Lees het volledige stuk

31 Mei 2021

De zon schijnt recht in mijn gezicht en zet tegelijkertijd, daar beneden, het zeeoppervlak in vuur en vlam. Alsof cimbalen en triangels worden bijgezet om de brommende branding te overstemmen. 

Aan mijn voeten strekt zich een stille leegte uit van zand, in talloze tinten en vormen. Op het eind, waar de zee terugtrekkende bewegingen maakt, bewegen kleine gedaanten zich voort in de richting van Noordwijk of IJmuiden. Slechts een enkele gaat te water, maar raakt al gauw uit beeld in het ongedurige water. 

Ik laat me vallen en kijk omhoog: wat je noemt een heus heelal en zo blauw dat het me duizelt. Liever word ik plat als een dubbeltje, dat  als de wind een beetje aantrekt niet meer is te onderscheiden van zijn ondergrond.  Wat dat betreft hebben wij de ideale schutkleur.

Als het perfectste strand van de wereld bestaat, weet ik nu zéker waar het … Lees het volledige stuk

Gespannen als een veer schiet de man vooruit naar de vrijgekomen instapbalie, paspoort in de hand en telefoon op zak. Gisteren heeft hij zich als een hond laten wegsturen. Dat zal hem  niet wéér overkomen.

“Ik heb al online ingecheckt, maar nog niets uitgeprint,” is zijn openingszet. 

De blauwe vrouw achter het plexiglas ziet op haar scherm dat de man de vorige vlucht heeft gemist en is omgeboekt naar vandaag. Hij haast zich uit te leggen dat haar collega geen genoegen nam met de mededeling dat hij op de plaats van bestemming woonachtig is en daar al in maart twee keer het vaccin van een gerenommeerd merk heeft laten inspuiten. En dat hij bovendien in een PCR-test op de dag van vertrek náár Schiphol, ruim drie weken geleden, negatief bevonden was.

“Hebt u zich inmiddels wèl laten testen?” vraagt de vrouw met  stemverheffing en een blik op de popelende medereizigers … Lees het volledige stuk

Niet ver van Kralendijk, halverwege de baai en de oostkust, ligt een plantage van 5 ha te wachten op een doorstart na de crisis, maar het geduld raakt op. Een kwart eeuw lang werd hier een gewas verbouwd, dat al in de tijd van Cleopatra bekend stond als plant van de onsterfelijkheid en nu nog wereldwijd in de oren klinkt als een wondermiddel: Aloë Vera (AV). Een plant uit de leliefamilie, waarvan wel honderd soorten bestaan maar de Barbadensis (Miller) het meest gewild is. 

De plantage is het levenswerk van de van oorsprong Nederlandse farmacoloog en farmaceut Dr. Jaap G. Ensing, die via Sint Maarten en Curaçao op Bonaire belandde en hier kans zag om van wat hij nog altijd zijn ‘grote hobby’ noemt een compleet bedrijf (Onima) te maken. Zijn eerste oogstjaar was 1995 en op haar hoogtepunt kende de onderneming twee productielijnen: Natural Beauty (meer dan tien soorten … Lees het volledige stuk

“De dokter, wat een verrassing!”

 Ik zit op een te kleine handdoek een onhandelbaar mandarijntje te pellen en pest de blèrende meeuwen boven mijn hoofd die duiken naar het oranje afval. 

Hoe gaat zoiets? Je bent in gedachten verzonken en toch houdt een of ander zintuig je omgeving in de gaten. Ik keek opzij en omhoog en toen ze met haar rechterhand een zonnebril afzette, wist ik wie ze was. De gespannen teugel in haar linkerhand leidde naar een grote bruine hond, die nu – op ooghoogte – heel goed door heeft wat hij van mij kan verwachten.

“Je bent toch niet bang voor honden?”

“Nee hoor, ik ben wel gewend dat mensen met honden langskomen. Hier aan zee.” 

Eigenlijk heb ik alleen een bloedhekel aan waakhonden, maar die worden natuurlijk nooit op zo’n plek gezellig door hun baasje uitgelaten. Of het beest naar eigen goeddunken mij als gezelschap heeft … Lees het volledige stuk

Meisje, vrouw, anders (2019) van Bernardine Evaristo zal me nog lang heugen als een weergaloze caleidoscoop waarin vrouwen het volle pond krijgen en als ik van de vele personages een naam onthoud, zal het Penelope zijn. Die komt op het eind, als 80-jarige, tot een bijzondere ontdekking op grond van de volgende lijst:

Europa

Scandinavië 22%

Ierland 25%

Groot-Brittannië 17%

Europees-Joods 16%

Iberisch Schiereiland 3%

Finland/Noordwest-Rusland 2%

West-Europa 2%

Afrika

Ethiopië 4%

Zuid-Soedan 1%

Kenia 1%

Eritrea 1%

Soedan 1%

Egypte 1%

Nigeria 1%

Ivoorkust/Ghana 1%

Kameroen/Congo 1%

Centraal-Afrikaanse jagers-verzamelaars 1%

Ze had zich namelijk door haar dochter laten vertellen dat je door middel van een DNA-test meer te weten kon komen over je afstamming. Haar leven lang had ze zich Brits gevoeld, maar dat bleek  niet overeen te stemmen met wie ze echt was, volgens de wetenschap. Nota bene 13% Afrikaans!

De lijst heeft, vind ik, de zeggingskracht van … Lees het volledige stuk

“Ik zou zo graag willen weten wanneer ik weer gewoon kan lopen.”

Het is woensdagmiddag, kort voor de kerst, op het buitenterras van haar huis, met uitzicht op de straat. De coördinator van het project die me heeft voorgesteld is vertrokken, de dochter moest terug naar haar werk en de hulp voor dag en nacht zit binnen.    

Vrijwilligers gezocht voor ouderen die verlegen zitten om persoonlijk contact… Sinds ik dat artikel las, een paar weken geleden in de Amigoe, is het snel gegaan. Een telefoongesprek, kennismaking met de leiding en andere vrijwilligers, kort daarna al het bericht over een match. Een vrouw van in de tachtig, slecht ter been, beginnende Alzheimer.  

Ze zit, een beetje voorover gebogen, in een diepe  leunstoel en heeft me verteld dat ze een half jaar geleden is gevallen en niet meer op kon staan. Ze is als de dood dat … Lees het volledige stuk

Op 16 februari verspreidde het Openbaar lichaam Bonaire (OLB) een staatsiefoto van zes heren en een dame, coronabestendig neergezet op het smetteloos bordes van een   gemeentehuis stralend in de tropenzon, om de wereld te attenderen op ‘het zesde bestuursakkoordoverleg’. Tegelijk met een communiqué, dat diende als ‘voortgangsrapport’ waarover in een persconferentie vragen konden worden gesteld. 

Een memorabele dag, want al wat ook maar enigszins ‘politiek’ is pleegt zich op Bonaire af te spelen in achterkamertjes. Openbaarheid van bestuur wordt niet eens beleden, laat staan dat ernaar wordt gehandeld. En dat geldt evenzeer voor het OLB met zijn bestuurscollege onder leiding van gezaghebber Edison Rijna en diens 400 ambtenaren als voor de Rijksdienst Caribisch Nederland (RCN), waar tientallen takken en twijgen van de overzeese centrale overheid zich onledig houden en rijksvertegenwoordiger Jan Helmond de lakens uitdeelt.

Genoemd ‘bestuursakkoord’ werd in november 2018 door het OLB aangegaan met het Rijk voor een … Lees het volledige stuk

Na de bestseller Congo (2010) heeft David van Reybrouck met Revolusi opnieuw een sterk staaltje van speurzin en verbeeldingskracht ten beste gegeven. De bibliografie alleen al, met ruim 600 titels, tovert een hele bibliotheek te voorschijn en tel daar dan de interviews met ooggetuigen bij op, die een groot deel van het notenapparaat (1388) in beslag nemen. De vervlechting van die twee soorten bronnen heeft een meeslepend, verrassend, confronterend maar ook ontroerend verhaal opgeleverd over de grootste kolonie die het samenraapsel van Lage Landen aan de Noordzee, Nederland geheten, er ooit op na heeft gehouden.

De titel slaat op wat steeds meer historici de Indonesische revolutie zijn gaan noemen, naar analogie van de Franse, Russische en Chinese. Niet zo zeer vanwege de manier waarop ze zich heeft voltrokken als wel vanwege de grote invloed de ze heeft gehad op andere landen en volken waar het Europees kolonialisme nog hoogtij vierde. … Lees het volledige stuk