Achtergronden

Manifest voor een taal om van te houden

“Leer, lees en schrijf”

Conclusie schrijfwedstrijd

Laten we er als Stichting Don Walther Fonds  geen doekjes om winden: in ons land hebben we geen gebrek aan talen (meer dan twintig), maar des te meer taalgebreken.

Hoe dat zo gekomen is, mogen gekwalificeerde onderzoekers uitzoeken. Want op een mijn-naam-is-haasdiscussie zitten wij niet te wachten, wel zijn we geïnteresseerd in de vraag hoe we – samen met zoveel mogelijk andere mensen – het tij kunnen keren.

Aanleiding voor dit manifest is onze schrijfwedstrijd in samenwerking met de Schrijversgroep ’77, waarvan de resultaten op 22 juni zijn bekendgemaakt. De belangrijkste conclusie die wij daaruit getrokken hebben is dat de schrijftaal, als vaardigheid en ambacht, in een vrije val is geraakt én, als werk van de verbeelding en proeve van  creativiteit, ernstig wordt onderschat.

In de eerste plaats heeft het aantal inzendingen (12) ons … Lees het volledige stuk

Wie heeft er een kik gegeven, toen een paar weken geleden in het kleinste kamertje van het presidentieel kabinet het besluit genomen was de organisatoren van de manifestatie 145 jaar Hindostaanse  immigratie een Nationale Vrije Dag cadeau te doen? En toen de chef agitprop het decreet dienaangaande in het land verspreidde?

DNA, lanti, rechterlijke macht, fabrieken, winkels, banken, hotels, media, vliegvelden, bussen, vrachtwagens, scholen, ziekenhuizen, kazernes, politie, brandweer, ambassades, verenigingen… Iedereen  sprong in de houding, mofokoranti zorgde voor de rest. Een half miljoen mensen, in een uithoek van een Amerikaans continent, hingen in de nacht van maandag 4 op dinsdag 5 juni het bordje Niet storen aub voor de deur.

Maar was dat dan geen klap in het gezicht van:

* volwassen mensen die beseften dat een uitzichtloze crisis niet het uitgelezen moment was om op lauweren te rusten;

* het voltallig parlement, want als het in zo’n besluit al … Lees het volledige stuk

Deel een

Aan de goudkust

 Als de vakantiebestemming Suriname één goed bewaard geheim kent, dan is het wel de vrijplaats van de Aluku op de linkeroever van de Lawa, achter de Tapanahonyrivier, die nog altijd de geest ademt van de vrijheidsstrijder Boni. Ver van de politieke slangenkuil Paramaribo en toch gemakkelijk bereikbaar.

Je hoeft jezelf maar een keer vroeg in de ochtend op Zorg en Hoop, mét je bagage, te laten wegen en je kunt het totaal aantal kilo’s meteen in srd’s afrekenen aan het loket, om een uurtje later in een tweemotorig vliegtuig met hoogstens een vijftiental andere passagiers koers te zetten naar Benzdorp. En anderhalf uur later sta je op een hobbelig grasveld, zoek je zelf in de grote hoop je bagage uit het ruim en kun je gaan en staan waar je wilt. Zonder wat voor formaliteiten dan ook.

Ik  kijk om me heen en herinner me … Lees het volledige stuk

Met de oplevende strijd tussen rechts en links in met name West-Europa doet ook de aloude rassendiscriminatie zich opnieuw gelden. Racisten zijn rechts en antiracisten links, zoals mensen die de vluchtelingenstroom een halt willen toeroepen rechts heten en zij die met open armen klaarstaan links of gelovigen in een buitenaardse god rechts en atheïsten links.

Maar in de haast waarmee de een de ander een etiket opplakt wordt vaak vergeten dat we als mensheid ook de afgelopen decennia niet hebben stilgestaan en dat met name de wetenschappen ons heel wat nieuwe inzichten en daarop gebaseerde mogelijkheden hebben opgeleverd. Ook waar rassen en zowel hun kenmerken als onderlinge verschillen in het geding zijn.

Afro’s

Wie tegenwoordig nog aan komt zetten met raskenmerken als huidskleur om bepaald gedrag van anderen te duiden of hen domweg te diskwalificeren slaat een modderfiguur. En mensen die zich daardoor in de gordijnen laten jagen hebben eveneens … Lees het volledige stuk

Als er één hete aardappel is geweest, die de stichters van de soevereine republiek Suriname ongezien voor zich uit hebben geschoven, dan zijn het wel de gronden- en andere specifieke rechten van op zichzelf aangewezen binnenlandbewoners. Op internationaal niveau is inmiddels heel wat gedaan om de positie van ‘inheemse volken’ wereldwijd te versterken, maar de politieke elite in Paramaribo heeft zich daar weinig van aangetrokken. Dus is die aardappel er niet minder heet op geworden. Integendeel.

Gelegenheidswetgeving

Het afgelopen jaar is dat opnieuw en herhaaldelijk tot uiting gekomen. Toppunt was de affaire-Maho, die de Nationale Assemblée (DNA) noopte vlak voor de kerst  even gauw  haar eigen initiatiefwet Beschermde Dorpsgebieden aan te nemen. Een typerend staaltje gelegenheidswetgeving met het doel te zorgen voor ‘sociale rust’, aldus voorzitter Simons. Dat geeft de politici en ambtenaren weer wat lucht, maar zet weinig zoden aan de dijk voor de doelgroep, die ze er gemakshalve … Lees het volledige stuk

Het woord duurzaam en afleidingen daarvan zijn langzamerhand zo ingeburgerd in de media dat steeds meer mensen zich geroepen voelen ze klakkeloos te gebruiken.  Met verschillende redenen en op verschillende manieren. Het gevolg is dat de nieuwe betekenis die het woord gekregen had verwatert en dat het zijn oorspronkelijke betekenis weer terugkrijgt, namelijk als simpele aanduiding van gebruiksvoorwerpen die lang meegaan en daarom hun prijs waard zijn. Denk maar aan de uitdrukking ‘goedkoop is duurkoop’.

Fernandes Bottling

Een goed voorbeeld  van de verwatering  die optreedt , wanneer verschillende betekenissen door elkaar gegooid worden, is het ‘duurzaamheidsverslag’ van de Fernandes Bottling Company’, waarvan onlangs de derde editie is gepubliceerd. (De West, 11 november 2011.)

De relatief nieuwe betekenis van het woord ‘duurzaam’, als bijvoeglijk naamwoord van ‘ontwikkeling’, vond ingang in de jaren tachtig van de afgelopen eeuw, toen de overtuiging groeide dat de mensheid bezig was roofbouw te plegen op de … Lees het volledige stuk

In de nasleep van de kredietcrisis (2008) zijn overal in de wereld ideeën over maatschappelijke vernieuwing komen bovendrijven. Nieuwe, maar ook al langer bestaande die een nieuwe impuls kregen. Een van die laatste is het zogenaamde basisinkomen. Dat was goed te merken tijdens de laatste jaarvergadering van het Basic Income Earth Network (BIEN), eind september in Lissabon.

Seti SRnan

Leefde het onderwerp aanvankelijk vooral in westers georiënteerde landen met veel ervaring in sociale voorzieningen, nu is het een thema dat rondzingt in veel meer landen. Zelfs in Suriname. Niet dat het nationale Facebook er bol van staat, maar het is in ieder geval opgenomen in het beginselprogramma van het  politieke platform Seti SRnan.

Eigenlijk is het beter te spreken van een onvoorwaardelijk basisinkomen (OBI). Want die toevoeging duidt op de kern van de zaak: er zitten geen voorwaarden aan vast, zoals bij allerlei andere overdrachten van geld of goederen. … Lees het volledige stuk

Er zijn tal van kerken en godsdiensten die zich over de hele wereld hebben verspreid en die kunnen bogen op grote aantallen aanhangers. Maar als het hoofdkenmerk van een godsdienst is dat mensen buiten zichzelf een toeverlaat zoeken en met name Antwoord willen op hun bestaansvragen en -problemen, dan steekt er een met kop en schouders boven alle andere uit: het geloof in oneindige en absolute economische groei.

Hoe is dat zo gekomen? En hoe slim, nodig of vermijdelijk is dat geloof eigenlijk in deze tijd? Kun je je daar ook tegen keren of kun je het uit je hoofd zetten, zoals in het geval van andere godsdiensten?

Je hoeft maar naar willekeurige politieke leiders te luisteren of gewoon in het dagelijks sociaal verkeer je oren en ogen open te houden: constant wordt van de daken geschreeuwd dat we me z’n allen moeten groeien, want stilstaan is geen optie. Hoe … Lees het volledige stuk

Het zogenaamd generaal pardon van het Ministerie van Justitie en Politie voor naar schatting 15.000 illegalen is gedoemd te mislukken. Het is symboolpolitiek, een slag in de lucht en dus weggegooid geld. Met als enig lichtpuntje dat het blootlegt hoe weinig de Surinaamse politiek zich feitelijk gelegen laat liggen aan de rechtspositie van vreemdelingen.

Advertentie

Al tijdens de persconferentie op 5 september, waar minister Ferdinand Welzijn en onderdirecteur voor vreemdelingenzaken (VZ) Rachelle Groenveld het project uit de doeken deden, werden de eerste twijfels gezaaid. Met name door de vaagheid omtrent de aanleiding voor de campagne.

Naar eerder door diverse media was aangegeven, wilde het ministerie een daad stellen vanwege kritiek in een Amerikaans rapport (juni 2017) op de manier waarop Suriname omgaat met mensenhandel. Welzijn verwees wat dat betreft naar eerdere campagnes, zonder iets te zeggen over de resultaten of de redenen waarom die waren mislukt.

Groenveld vergrootte de onduidelijkheid … Lees het volledige stuk

Wie het land en zijn nabije toekomst werkelijk een warm hart toedraagt, moet de afgelopen maand juli heel wat tenen hebben gekromd, toen in de Nationale Assemblée (DNA) eindelijk het Ontwikkelingsplan 2017-2021 (OP) behandeld werd. Als opstapje naar de  staatsbegroting voor dit jaar, waarvan de goedkeuring nog altijd niet had plaatsgevonden.

Zeker, de mantelpakjes en maatpakken met de nodige accessoires, dat was allemaal prima in orde. En ook op de geluidsinstallatie viel nauwelijks iets aan te merken. Nee, het was de inhoud van wat werd gezegd, meestal opgelezen, die ten hemel schreide. Alsof men in het verkeerde toneelstuk terechtgekomen was  of last had van een black-out.

Verantwoordelijkheid

Laten we niet vergeten dat het plan al twee maanden klaar lag voor behandeling en dat er, na anderhalf jaar crisis, nogal wat op het spel stond. Was dit niet hét moment om als volksvertegenwoordiger je verantwoordelijkheid te nemen en te bewijzen … Lees het volledige stuk