Achtergronden

Er zijn tal van kerken en godsdiensten die zich over de hele wereld hebben verspreid en die kunnen bogen op grote aantallen aanhangers. Maar als het hoofdkenmerk van een godsdienst is dat mensen buiten zichzelf een toeverlaat zoeken en met name Antwoord willen op hun bestaansvragen en -problemen, dan steekt er een met kop en schouders boven alle andere uit: het geloof in oneindige en absolute economische groei.

Hoe is dat zo gekomen? En hoe slim, nodig of vermijdelijk is dat geloof eigenlijk in deze tijd? Kun je je daar ook tegen keren of kun je het uit je hoofd zetten, zoals in het geval van andere godsdiensten?

Je hoeft maar naar willekeurige politieke leiders te luisteren of gewoon in het dagelijks sociaal verkeer je oren en ogen open te houden: constant wordt van de daken geschreeuwd dat we me z’n allen moeten groeien, want stilstaan is geen optie. Hoe … Lees het volledige stuk

Het zogenaamd generaal pardon van het Ministerie van Justitie en Politie voor naar schatting 15.000 illegalen is gedoemd te mislukken. Het is symboolpolitiek, een slag in de lucht en dus weggegooid geld. Met als enig lichtpuntje dat het blootlegt hoe weinig de Surinaamse politiek zich feitelijk gelegen laat liggen aan de rechtspositie van vreemdelingen.

Advertentie

Al tijdens de persconferentie op 5 september, waar minister Ferdinand Welzijn en onderdirecteur voor vreemdelingenzaken (VZ) Rachelle Groenveld het project uit de doeken deden, werden de eerste twijfels gezaaid. Met name door de vaagheid omtrent de aanleiding voor de campagne.

Naar eerder door diverse media was aangegeven, wilde het ministerie een daad stellen vanwege kritiek in een Amerikaans rapport (juni 2017) op de manier waarop Suriname omgaat met mensenhandel. Welzijn verwees wat dat betreft naar eerdere campagnes, zonder iets te zeggen over de resultaten of de redenen waarom die waren mislukt.

Groenveld vergrootte de onduidelijkheid … Lees het volledige stuk

Wie het land en zijn nabije toekomst werkelijk een warm hart toedraagt, moet de afgelopen maand juli heel wat tenen hebben gekromd, toen in de Nationale Assemblée (DNA) eindelijk het Ontwikkelingsplan 2017-2021 (OP) behandeld werd. Als opstapje naar de  staatsbegroting voor dit jaar, waarvan de goedkeuring nog altijd niet had plaatsgevonden.

Zeker, de mantelpakjes en maatpakken met de nodige accessoires, dat was allemaal prima in orde. En ook op de geluidsinstallatie viel nauwelijks iets aan te merken. Nee, het was de inhoud van wat werd gezegd, meestal opgelezen, die ten hemel schreide. Alsof men in het verkeerde toneelstuk terechtgekomen was  of last had van een black-out.

Verantwoordelijkheid

Laten we niet vergeten dat het plan al twee maanden klaar lag voor behandeling en dat er, na anderhalf jaar crisis, nogal wat op het spel stond. Was dit niet hét moment om als volksvertegenwoordiger je verantwoordelijkheid te nemen en te bewijzen … Lees het volledige stuk

Er zijn duidelijke aanwijzingen dat ook als het gaat om taalbeleid, deze regering het volkomen laat afweten. Deed twee jaar geleden de toenmalige minister Ashwin Adhin vóór de verkiezingen en zijn inhuldiging als vice-president nog een halfslachtige poging het schip vlot te trekken, nu zitten alle betrokkenen op elkaar te wachten en neemt niemand meer enig initiatief.

Nationale conferentie

Ten tijde van de vorige regering  kwamen in een vroeg stadium, toen minister Raymond Sapoen nog de baas was op het ministerie van onderwijs, wetenschap en cultuur, twee wetsontwerpen tot stand: inzake een nieuwe Taalwet en de oprichting van een Taalraad.  Aanleiding waren de resultaten van een nationale conferentie, de eerste in haar soort,  over ‘Ordening van onze meertaligheid’ in juni 2011.

Een belangrijke rol in de voorbereiding van die ontwerpen was weggelegd voor een adviescommissie onder leiding van de taalkundige Hein Eersel. Na de vervanging van Sapoen door Adhin … Lees het volledige stuk

Hoe meer pogingen er worden gedaan om de indruk te wekken dat er met de Surinaamse politiek niets aan de hand is, des te meer mensen in de gaten krijgen dat zowel de coalitie als de oppositie met de handen in het haar zit. En wie gedacht heeft dat tenminste de oude vertrouwde Progressieve Arbeiders en Landbouwers Unie (Palu) op 31 maart bij de afsluiting van haar 40-jarig jubileum nog een verlossend woord in petto zou hebben, moet zich nu wel erg bedrogen voelen.

Bemoeizucht

Was de Palu destijds niet de kampioen van de ‘nieuwe politiek’, waarin niet langer etnische scheidslijnen de doorslag zouden geven? En ging ze er niet prat op dat zij zich bij uitstek liet leiden door een ideologie en een daarop gebaseerd  partijprogramma? Dus door de ratio in plaats van de emotie en door een uitdrukkelijke keus voor ontwikkeling in plaats van een hang … Lees het volledige stuk

Suriname, een toevallige jonge staat aan de Ruwe Kust, is een uitgelezen biotoop voor de bijbelse figuur Roepende in de woestijn. Vrijwel wekelijks staat er wel eentje op. De ene is ‘s morgens al verwelkt, na een optreden in een achterafzaaltje of op een televisiescherm met te veel sneeuw, de andere is bestendiger maar toch, zoals Curtis Hofwijks  die het afgelopen jaar na de Troonrede van Bouterse II het hoofdstedelijk Onafhankelijkheidsplein bezette om half december, doodgemoedereerd, het veld te ruimen voor de kunstkerstboom van de middenstand.

Zelfs lieden wie de mantel van boeteprediker niet gegoten zit, trekken hem soms aan. Denk maar aan Paul Somohardjo, die zich tijdens het begrotingsoverleg in de nieuwe Assemblée opeens hardop afvroeg,  waarom  ons land de afgelopen jaren niet het lichtend voorbeeld van Dubai had gevolgd.

Een eenmalige en superkorte actie. De rol van profeet naar wie niet wordt geluisterd, is nu eenmaal … Lees het volledige stuk

Waarom was Curtis Hofwijks maanden lang een eenzame roepende op het Onafhankelijkheidsplein? Waarom lukte het een jaar later niet het land plat te leggen en werd Radjen Kisoensingh plotsklaps stand-in voor een afwezige volksmassa? Heel wat politieke analisten hebben elkaar voor de voeten gelopen op zoek naar antwoorden: het groeiend wantrouwen ten aanzien van politiek en politici, het overwicht van de NDP in de Assemblée, de verdeeldheid van de buiten-parlementaire oppositie, de mensen hebben het in deze crisis te druk met zichzelf.

Mental slavery

Allemaal waar, maar geen van alle afdoende om te verklaren waarom mensen thuis een grote mond hebben en in het openbaar op hun handen blijven zitten. En wie een beetje doordenkt, komt al gauw bij zoiets als mental slavery uit. Een begrip dat nog wel voortleeft in de diaspora, waar ideologische hardliners tijd genoeg hebben om hun witte landgenoten in te wrijven dat … Lees het volledige stuk

Hoe mislukt moet de dekolonisering van een land zijn om te kunnen spreken van een ‘mislukte staat’? Moeten de ingezetenen elkaar eerst massaal de hersens hebben ingeslagen, voordat hun strijdperk zo genoemd mag worden? Of zijn er ook andere maatstaven? En als je land het etiket failed (desnoods, in twijfelgevallen, failing) heeft opgelopen, is natuurlijk de hamvraag: kan het beter inpakken en worden opgeheven of is er nog hoop op een doorstart?

Spanningen

 State failure, als begrip, kwam pas echt in zwang na het einde van de Koude Oorlog, toen zo ongeveer de hele wereld uit zijn evenwicht raakte. Vooral in Afrika bezweek het ene land na het andere onder al veel langer bestaande spanningen. En de zogenaamde internationale gemeenschap stond erbij en keek ernaar.

Gemakshalve en uit zelfbehoud hield die gemeenschap vast aan de nationale staat als organisatievorm, al waren er talloze aanwijzingen dat zo’n staat … Lees het volledige stuk

De kaarten lijken geschud. Het was voor hem even wennen op het ministerie van financiën, na het vorstelijk presidentschap van de Centrale Bank, maar nu zit minister Gillmore Hoefdraad stevig in het zadel. Hij geniet het volle vertrouwen van de president van de republiek. Dus samen gaan ze de eindstreep halen en dan neemt hij het zaakje over. Voorlopig is er in de verste verte geen mens te bekennen, die daar een stokje voor kan steken.
Toen Leigh en zijn mensen in november hun biezen hadden gepakt, lachte de toekomst hem toe. Inderdaad, het was niet zo slim, destijds, om het IMF een kijkje in de keuken te gunnen. Ach, iedereen maakt wel eens een foutje. Maar met die obligatielening had hij dat dubbel en dwars goed gemaakt en nu staat de koers vast: inzetten op stijgende goud- en olieprijzen, zoveel mogelijk lenen om nu een beetje armslag te hebben, … Lees het volledige stuk

Een noodzakelijke voorwaarde voor een vreedzame en stabiele samenleving is dat mensen elkaar niet blindelings over een kam scheren, als groep apart zetten en veroordelen. Elk mens staat op zichzelf, met bepaalde eigenschappen en kwaliteiten, in een telkens weer andere samenstelling. Iedereen heeft er recht op als uniek individu beschouwd en behandeld te worden.

Symptoombestrijding

Als er één menselijke hebbelijkheid bestaat die bij uitstek daartegen indruist, dan is het wel racisme. In de betekenis van een manier van denken, waarbij de een de ander eenzijdig, op grond van een huidskleur of ander genetisch kenmerk, indeelt in een bepaalde categorie en die categorie dan bestempelt als minderwaardig of verwerpelijk.
Racisme in die zin is een ‘substantie’, die relaties verstoort en de samenleving vergiftigt. Te meer omdat het maar al te vaak met zich meebrengt dat mensen de verantwoordelijkheid voor hun eigen gebreken en fouten uit de weg gaan en een vijand … Lees het volledige stuk